Δυσκολίες στην εφαρμογή της τεχνολογίας συγκόλλησης με λέιζερ στη συγκόλληση με χαλκό

Συνήθη προβλήματα κατά τη συγκόλληση χαλκού:

(1) Δυσκολία στη σύντηξη και μεταβλητότητα: Λόγω της σχετικά μεγάλης θερμικής αγωγιμότητας του κόκκινου χαλκού, ο ρυθμός μεταφοράς θερμότητας είναι πολύ γρήγορος κατά τη συγκόλληση και η συνολική επηρεαζόμενη από τη θερμότητα ζώνη της συγκόλλησης είναι επίσης μεγάλη, καθιστώντας δύσκολη τη σύντηξη του υλικά μαζί? και λόγω του γραμμικού συντελεστή διαστολής του κόκκινου χαλκού Είναι πολύ μεγάλος. Όταν η συγκόλληση θερμαίνεται, η ακατάλληλη δύναμη σύσφιξης του σφιγκτήρα θα προκαλέσει την παραμόρφωση του υλικού.

(2) Το πορώδες είναι επιρρεπές σε εμφάνιση: Ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα που εμφανίζεται κατά τη συγκόλληση χαλκού είναι οι πόροι, ειδικά όταν η συγκόλληση με βαθιά διείσδυση είναι πιο σοβαρή. Η δημιουργία πόρων προκαλείται κυρίως από δύο καταστάσεις. Ο ένας είναι οι διαχυτικοί πόροι που παράγονται άμεσα από τη διάλυση του υδρογόνου στον χαλκό και ο άλλος είναι οι πόροι της αντίδρασης που προκαλούνται από την αντίδραση οξειδοαναγωγής.

Λύση:

Ο ρυθμός απορρόφησης του υπέρυθρου λέιζερ από τον κόκκινο χαλκό σε θερμοκρασία δωματίου είναι περίπου 5%. Μετά τη θέρμανση κοντά στο σημείο τήξης, ο ρυθμός απορρόφησης μπορεί να φτάσει περίπου το 20%. Για να επιτευχθεί συγκόλληση κόκκινου χαλκού με βαθιά διείσδυση λέιζερ, πρέπει να αυξηθεί η πυκνότητα ισχύος του λέιζερ.

Χρησιμοποιώντας ένα λέιζερ υψηλής ισχύος σε συνδυασμό με μια ταλαντευόμενη κεφαλή συγκόλλησης, η δέσμη χρησιμοποιείται για την ανάδευση της λιωμένης δεξαμενής και την επέκταση της κλειδαρότρυπας κατά τη συγκόλληση με βαθιά διείσδυση, η οποία είναι ευεργετική για την υπερχείλιση αερίου, καθιστώντας τη διαδικασία συγκόλλησης πιο σταθερή, με λιγότερο πιτσίλισμα και λιγότεροι μικροπόροι μετά τη συγκόλληση.